Finansowanie przedsiębiorstw dojrzałych
Private equity to rodzaj funduszu inwestycyjnego angażujący się w podmioty, które mają już odpowiedni „track record” i historię wyników z działalności, a które potrzebują środków dla sfinansowania dalszego wzrostu organicznego lub konsolidacji rynku; w związku z posiadaniem dowodów na dotychczasową efektywność działalności i potwierdzeniem modelu biznesowego w praktyce inwestycje takie mają niższe ryzyko, a więc także niższą oczekiwaną stopę zwrotu; w przypadku inwestycji typu private equity bardzo ważne jest, aby podmiot posiadał jasno zarysowane przewagi konkurencyjne, aby był liderami w branży lub zajmowały pozycję niszową i dawały stabilne przepływy finansowe; motywami inwestycyjnymi dla funduszu private equity jest zwiększenie przez podmiot skali działalności, poprawa rentowności lub zwiększenie pozycji rynkowej w horyzoncie inwestycji.
Private placement (emisja prywatna) to pozyskanie środków na rozwój podmiotu poprzez emisję udziałów lub akcji dla nowego inwestora w celu sfinansowania zwiększenia mocy wytwórczych, rozszerzenie dystrybucji, przejęcia innych podmiotów, a także w celu osiągnięcia skali działalności umożliwiającej następnie emisję publiczną (pre-IPO); w związku z dłuższą perspektywą wyjścia z inwestycji niż w przypadku emisji publicznej inwestorzy oczekują odpowiedniego dyskonta przy wycenie emisji akcji zapewniającego wyższy zwrot z inwestycji niż przy emisji publicznej.
IPO (Initial public offering, pierwsza emisja publiczna) oznacza wprowadzenie po raz pierwszy akcji spółki do obrotu giełdowego; jednym z najistotniejszych elementów IPO jest przygotowanie prospektu emisyjnego, postępowanie przed instytucją nadzorującą dopuszczenie do obrotu giełdowego (Komisja Nadzoru Finansowego) oraz opublikowanie prospektu zawierającego warunki nabycia akcji, skierowaną do co najmniej 100 osobom lub do nieoznaczonego adresata; szczegóły procedury emisji publicznej są uregulowane m.in. w Ustawie o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych.
Inwestor strategiczny (inwestor branżowy) to docelowy inwestor dla danego podmiotu, który jest zainteresowany dostępem do danego rynku, osiągnięciem efektu skali, konsolidacją branży, uzyskaniem potencjalnych wynikających z połączenia obu podmiotów oraz poprawy pozycji konkurencyjnej; horyzont inwestycyjny inwestora strategicznego jest praktycznie nieograniczony oraz jest on gotowy do zapłacenia premii za uzyskanie pakietu kontrolnego akcji; motywami inwestycyjnymi dla inwestora strategicznego jest ograniczenie konkurencji rynkowej i doprowadzenie do podwyższenia poziomu marż na prowadzonej działalności, uzyskanie oszczędności w związku z koncentracją procesów pomocniczych, wykorzystanie efektów skali po stronie zakupów, logistyki i obsługi sprzedaży.